Thursday, April 05, 2018

توسعه

اينكه توسعه در ذات يك مفهوم است شكي نيست اما در اينكه توسعه را بتوان نسبي دانست مي توان شك كرد. توسعه يك نسبت دارد در غايت چيزي كه در ذات خود توسعه يافته است. قياس به حتم انجام مي شود تا عيار توسعه يافتگي و نيافتگي مسخص شود. توسعه شهر ها به خصوص شهر هاي امروزي در راستای توسعه متوازن در مقیاس فراتر از شهر و ملی در نظر گرفته می شود . حلقه مفقوده این دیدگاه طرح های آمایش سرزمینی ایران است. با نگاهی به معظلات این روزهای سرزمین ایران و بحران جدی آب لزوم نگاه توسعه به طرح های آمایش سرزمین ایران بسیار مهم خواهد بود .
تمرکز جمعیت در فلات مرکزی ایران که حالت کویری دارد و عدم توسعه یافتگی حاشیه های شمال و جنوب فلات ایران که در حاشیه اب های مستقر و مقصد بسیاری از آب های جاری سرزمینی است از مصادیق عدم توسعه متوازن می توان نام برد.
چه خوب خواهد بود که کناره جنوبی ایران از چابهار در جنوب شرقی تا اهواز در جنوب غربی درحاشیه دریای عمان و خلیج فارس توسعه ذاتی پیدا کند . زیر ساخت ها توسعه یابد . ریل راه آهن داشته باشد و جمعیت پذیری را در این کناره افزایش دهیم و از فشار بر فلات مرکزی ایران بکاهیم .